Geschiedenis van de Flyer

In 1970 verkocht Conny van Rietschoten zijn onderneming en dat was voor hem de aanleiding om te gaan nadenken over wat hij zou gaan willen doen. Hij heeft vervolgens zijn plannen gesmeed om mee te gaan doen aan de Whitbread Round the World Race van 1977/1978. In augustus van het jaar 1975 kwam het definitieve besluit om deel te nemen aan de WRTW race.

Zo strak als hij aan zijn bedrijf leiding gaf, zo begon hij ook aan zijn WRTW-project. In de zomer van 1975 vloog hij naar New York om met Sparkman & Stephens te overleggen over de deelname en de meest geschikte jacht daarvoor. In de editie voorgaand deden de S&S-ontwerpen het goed, en besloten werd om op basis van dat ontwerp een nieuw type te tekenen met daarin de wensen van Van Rietschoten verwerkt. Van Rietschoten had hierover een duidelijke en doordachte mening en doelstelling.

Doel van het schip moest zijn dat zij de WRTW-race zou moeten kunnen winnen, functionaliteit was daarbij belangrijker dan comfort, daar dat veiligheid en betrouwbaarheid wel belangrijker werden geacht dan winnen. Met een helder ontwerp van het schip over hoe het zou moeten worden, ging Van Rietschoten vijf werven af die het schip zouden kunnen gaan bouwen. Uiteindelijk is de keus op de Overijsselse Jachtwerf W. Huisman B.V. gevallen. Zij had de gunstigste prijsopgaaf afgegeven voor het jacht. Wolter Huisman beloofde dat de Flyer op de eerste zaterdag van april 1977 zeilklaar zou zijn.

De Flyer werd ook op de eerste zaterdag van april in 1977 afgeleverd. Van Rietschoten had voor de komende tijd een heel programma samengesteld met onder andere uitgebreide try-outs in Nederland, een trainingstrip naar Amerika en deelname aan de Transatlantic Race terug. Daarna ging de Flyer weer terug naar Wolter Huisman voor aanpassingen naar aanleiding van de trainingen. Tussen de tewaterlating en de start van de WRTW-race hebben ze al 10.000 mijl met de Flyer gevaren. In augustus 1977 start de WRTW-race en is de Flyer onderweg voor 27.000 zeemijl. Ze finishte als 1e op 1e paasdag in 1978.

Na de WRTW-race kwam er een initiatief om het lange-afstand-zeilen warm te houden en dat werd de Specerijen Race, een race van 12.500 zeemijl die de route volgt van de Nederlandse zeilschepen in het verre verleden vanuit Jakarta. De Flyer deed hieraan mee met Gerard Dykstra als schipper. De Flyer vond hiervoor een sponsor, bouwbedrijf Wilma, en daarmee werd de naam veranderd in Flying Wilma. De Flying Wilma won deze race en daarmee 50.000,- gulden met een zilveren bokaal.

Na de Specerijen Race is het schip verkocht aan Neil Bregt, een Amerikaan die graag aan de WRTW 81-82 mee wilde doen. In opdracht van Neil Bregt veranderde de werf Royal Huisman de boot. Zo kreeg ze een breder achterschip en werd haar roer vergroot en gedeeltelijk balans gemaakt. De tweede mast werd verwijderd en de hoofdmast werd een fractie vergroot, evenals de giek. Ze deed mee aan de WRTW en eindigde op de 9e plek.

Vers uit de WRTW 81-82 werd de Alaska Eagle gedoneerd aan Orange Coast Collage School of Seamanship. Zij hebben onder leiding van een vast schippersechtpaar er 30 jaar en ruim 300.000 mijl mee gevaren

In november 2013 kwam de Flyer weer in Nederlandse handen. The Orange Coast College, bij monde van bestuurslid Brad Avery, liet blijken bijzonder blij te zijn met het initiatief van ‘Revival of The Flyer’ en sprak zijn vertrouwen uit in een nieuwe toekomst voor de Flyer met de woorden: “We’re glad that you take her home!” De ondertekening van het contract betekende voor de betrokkenen een emotioneel moment dat op gepaste wijze werd gevierd met een diner bij de Newport Yacht Club.

24 maart 2014 ging ze in refit bij Royal Huisman in Vollenhove om op 24 juli Royal Huisman te verlaten en te worden getuigd in Enkhuizen. 24 augustus 2014 lag ze zeilklaar in IJmuiden voor haar eerste proefvaart.